Terug van onze eerste expeditie naar Dhading district is het dringend tijd om jullie, onze sponsors en sympathisanten op de hoogte te brengen. We verliezen echter geen tijd en ondertussen is onze medisch team naar een paar dorpen voor een gratis medisch kamp.
Wat we in 4 dagen meemaakten is zo overweldigend dat het moeilijk samen te vatten is. Zoveel live gezien en meegemaakt. Tijd om te verwerken is er nu nog niet. Actie, dat telt nu.
Onze eerste dag naar Dhading district was een 5 uur lange rit kwamen we in de districtshoofdplaats aan waar 5 uur gepalaver en frustratie volgden met lokale Rode Kruis, gezondheidsdienst en district die maar warenhuizen en eigen kantoren aan het volproppen zijn, waardoor we de nacht moesten doorbrengen op een braakliggend terrein tussen bulldozers en daklozen.
De tweede dag begon met een afschuwelijke rit op een bijna onberijdbare stof-en rotsblokken weg waarbij de ravage steeds duidelijker en allesomvattend werd.
Na 4 uur hotsen en botsen stopte de weg wegens een landverschuiving. Gelukkig wisten we dit de dag vooraf en negeerden de belofte dat die weer open zou zijn. Zo hadden we de dorpsbevolking van Darkha op tijd verwittigd en waren ze met 400 te voet de berg afgedaald naar onze stopplaats.
Tijdens het uitladen en sorteren was er het medisch kamp met Dr. Jan en verpleegster Lieve. Iedereen kreeg ook een tandenborstel en tandpasta.
De vrouwen kregen ook maandverbanden. Lijkt eigenaardig maar in dit land is er nog veel taboe rond menstruatie en worden in sommige delen van het land de vrouwen in hokken opgesloten voor een week wegens de ‘religieuze’ vervuiling. Ook het gebruik van lappen stof waar ze moeilijk weg mee kunnen en amper schoon te maken zijn gekoppeld dat ze dit product niet kennen maakte deze uitdeling een ongelooflijk succes waarbij de nog onrijpe meisjes ook kwamen schooien waarbij ik op zeer diplomatische manier hen moest weren. 90 consultaties in een namiddag, niet slecht.
Het was al vlug duidelijk dat we te weinig materiaal mee hadden daar ook een ander fusiedorp afgekomen was. Dankzij onze lokale super diplomatische en ervaren politieke en sociale werker Narayan Pun samen met een dorpsleider Raj Kumar Tamang die 3 familieleden verloor zijn ze er wonderwel zelf in geslaagd een eerlijke verdeling te maken zodat ieder huis geholpen werd. Wat met bureaucraten uit de hoofdstad en de dag ervoor in de districtskantoren nooit zou lukken.
Plots kwam er een Amerikaan te voet aan die helemaal uitgedroogd was en water vroeg. Hij was nog maar 2 dagen in Nepal en werkte nog maar 8 maanden als ontwikkelingswerker in de Filipijnen. Hij was er gestuurd om te kijken waar ze een hele rits voeding konden verdelen. Die jongen wist eigenlijk niet waar hij aan toe was maar had wel een satelliettelefoon waarvan de batterijen bijna op waren.
Het was een hele bedoening om alles te verdelen daar het 36 graden was en nergens schaduw, al de mensen moesten de rijst, olie, noedels, plastieken emmer, watertonnen en bekers, touw, spaden, suiker, zout, zeep, matrassen, dekens, kussens, zeilen en metalen platen op hun rug 3 uur naar boven sleuren. 14000 kilo werd uitgedeeld en 80+ patiënten verzorgd, veel met onverzorgde schaafwonden.
Ook de volgende dag ging dit nog verder door terwijl we een ganse dag medisch kamp hielden voor 210 patiënten, alweer in de blakende zon. Ik hoorde op het nieuws dat een team van artsen zonder grenzen 40 patiënten doen terwijl ze een helikopter hebben.
De vierde dag probeerden we terug af te zakken om andere dorpen aan te doen maar door een defecte jeep die de weg blokkeerde geraakten we maar ’s avonds laat thuis.
Gelukkig hadden we ook een aantal toeristen ontmoet die via een trekkingsbureau in Kathmandu een alternatieve trekking aangeboden kregen waarbij ze een dorp bezochten die enkele te voet bereikt kon worden en waar ze voedsel en zeilen achterlieten. Tof initiatief.
Of andersgewijs: Een naburig dorp kreeg een overvliegende helikopter te zien die er 2 zakken rijst en 2 zakken bonen van uit de lucht dropte met een ‘stampede’ tot gevolg.
Chaotisch allemaal maar de omvang van de ramp is dan ook enorm en een niet functionerend en corrupt bestuur helpen dus ook niet.
Ondertussen hebben we ook de foto’s van de ravage in ons doeldorp en daar zijn niet alleen alle huizen vernietigd of onherstelbaar beschadigd meer ook de basis-, middelbare school en medische hulppost verwoest. Niemand denkt daar nu aan maar die kinderen moeten wel nog naar school en de zieken ergens heen. Dus is dit een ideale opdracht voor ons om ook daaraan te beginnen. We lijken de eersten die daaraan denken maar dit is ook dringend.
Ook denken we eraan een dorp uit te kiezen om volledig herop te bouwen. We zouden dan tevens opteren voor een betonnen frame zodat de huizen niet volledig meer kunnen instorten. Ook het gebruik van 2 verdiepen zonder betonnen opbouw moet afgeraden want daarin zijn de meeste doden gevallen.
Voor de bouw van 1 Vlaams huis kunnen we er daar zeker 20. Moet kunnen niet?
Tot slot nog dit: tegen de avond van onze medische kampdag kwam men met een 2 maanden – schattige baby – meisje aangezet die duidelijk ondervoed was. De mama had haar baby bij zich getrokken en onder een tafel gekropen toen het ganse huis op haar terecht kwam. Na 7 uur heeft men de baby eruit kunnen halen, de mama was overleden. De papa van nog 5 andere dochters overleeft van landbouw en zit nu ook zonder huis. Tja, en nu. Er zijn dagelijks vele baby’tjes in gelijkaardige situaties over de wereld. Gelukkig moeten we ze niet allemaal in onze handen houden. Emoties.
We hebben nog meer nieuws maar later een keer. Ondertussen moeten wij iedereen die spontaan of niet onze zichtrekening spijst bedanken en we hebben dankzij een voorgeschoten renteloze lening al 20000 euro verdeeld. Toch fast maar vooral Bsure. Er zijn dan toch engelen op aarde!
Morgen vertrekken we nog meer naar het epicentrum van de aardbeving in Gorkha district met ons Bsure medical team en kijken uit naar een projectdorp. 7 dagen te voet met tent. Later worden dan nog enkele camions gevuld om naar de verschillende bezochte dorpen te sturen met de de meest urgente behoeften van de bewoners.
Hopelijk hebben we ergens een klein verschil gemaakt. Rimpels in een oceaan van bergen.
Naar aanleiding van de aardbeving zijn een aantal scholen en verenigingen spontaan in actie geschoten en hebben een substantieel bedrag ingezameld voor onze noodhulp en heropbouw scholen en watervoorziening.
Bijzondere dank aan (in willekeurige volgorde):
VBS De Leeuw, Zedelgem; SBS Sint-Michiels Afd. A+B, SintMichiels-Brugge; Op Stap – Freinetschool De Tandem, Sint-Kruis-Brugge; VBS De Mozaïek, Roosbeek-Boutersem; Parochiefonds Onze-Lieve-Vrouw, Schilde; Dekanale werken vzw, Evergem; SBS De Triangel, Sint-Andries-Brugge; Oudervereniging GBS, Merchtem; Gents Internationaal Fonds-Rotary Club; Rotary Club, Gent en Knokke-Oostkust; Stichting HE-Space Foundation, Nederland; Nepali Child Support vzw, Aalter; Golden Gaira Gaun vzw, Brugge; Bimesa vzw, Tremelo; Zusters vereniging Heilig Hart, Hoegaarden; World Magar Federation, Leuven; Plan België werkgroep Brugge; SOS Kids International, Gent; GBS De Eikenlaar, Reet; Gemeentebestuur Evergem; KWB Sint-Servaas, Beigem; Help NGO, United Kingdom; Kerun Vereniging, Grimbergen; Leuven Helpt Nepal, feitelijke vereniging; GBS Sleidinge; Belgisch Rode Kruis, Grimbergen; VPW Dekenaat Sint-Martinus, Meise; Provincie West-Vlaanderen
DD 5/7/15 met excuses voor eventuele omissies.