2015 was dus het grote rampjaar met de aardbeving op 25 april en toch kwam een groep sponsors hier in september aan voor een grote trekking. Nee, we zijn gaan RAMPTOERISTEN, want deze reis was al vooraf gepland en geboekt.
Na de ravage van huizen en tempels in Kathmandu en aanschouwd te hebben werden we een beetje stil maar na ons verhuis naar Pokhara trokken we de bergen in naar Pun Hill en onze medische post, schooltje en jeugdclub om op adem te komen.
Daarna trokken we door de Kali Gandaki, een van de diepste valleien ter wereld naar het oude Mustang op het Tibetaans plateau. Na enkele zware wandeldagen (weer die adem) langs boeddhistische tempels en kloosters belandden we in Lo Manthang, de hoofdstad. Hier bleek enkel het oude koninklijke paleis beschadigd en was de ex-koning naar Kathmandu gerepatrieerd. Jammer, voorheen kreeg elke toerist een persoonlijk ontmoeting.
Met een bergvlucht (!) naar ons Pun House in Pokhara voor een rust- en wasdag. Daarna volgden nog bezoeken aan ons dovenschool in Syangja en de nieuw gebouwde secundaire school in Chinnebas, alsook het moedercomitéhuis in Aggridanda. Ontspannen maar ook leerrijker konden we onze trouwe voldane sponsors in Kathmandu afzetten voor hun terugreis.
Een uitgebreid fotoverslag met wonderlijke zichten vindt u hieronder.
