25-april, rond de middag, zware aardbeving in Nepal.
Onmiddellijk gaan onze gedachten naar Chitre en de schooltjes van Himalayan Projects vzw.
Na druk telefonisch overleg met onze voorzitter, Paul, die op dat moment in Pokhara verbleef, zijn we, dokter Jan Dryhoel en verpleegster Lieve Neirynck, op 30 mei naar Kathmandu gevlogen. Met teveel gewicht aan materiaal en de nodige visum-problemen , zijn we toch veilig geland op de nationale luchthaven.
De confrontatie met de gevolgen van de aardschok zie je reeds onmiddellijk bij het doorkruisen van Kathmandu. Ingestorte huizen en tentenkampen op alle mogelijke pleinen.
De rit naar Pokhara was nu voor de verandering eens rustig. In Pokhara zelf is er weinig schade.
Via het Rode Kruis proberen we te achterhalen waar de nood het grootst is, en waar we effectief hulp kunnen bieden. Het dorp Marpak wordt ons toegewezen.
Na 3 dagen van onderhandelen, aankopen doen van golfplaten, rijst, dekens, medicatie enz…, camions zoeken zijn we via Dading Besi naar Lapang gereden. Een hels rit van 5 uur over onverharde rotsige bergwegen, door grotendeels verwoest gebied. Een menigte mensen van het 4 u verder gelegen Marpak stond ons reeds op te wachten. Terwijl Paul en Narang het uitladen van de trucks coördineerden, zetten wij een medische hulppost op waarbij we ongeveer een 100 patiënten behandelden. Na een nachtje kamperen met de nodige trillingen ’s nachts, hebben we ’s anderendaags nog een 180 patiënten behandeld. Na nog een aantal verweesde patiënten te hebben achtergelaten moesten we terug naar Pokhara.
Na een dagje rust ( met aanvullen van de medische voorraad) zijn we vertrokken voor een 2-daags medisch kamp naar Lumre en Saikighata, in de buurt van Pokhara. Daar zijn we ook begonnen met tandbehandelingen, alhoewel dat meestal bestaat uit het verwijderen van rotte kiezen.
Ondertussen hadden we contact met een trekkinggids Mane, die in zijn geboortedorp familieleden heeft verloren en waar de hulp uitbleef.
Op 12 mei zijn we dan terug vertrokken met 2 jeeps, en 9 dragers naar Laprak,op een hoogte van 2600m in het Gorkha district, het epicentrum van de aardbeving. Via Darpak, zijn we in 2 dagen te voet naar Laprak getrokken. De verwoesting die we daar zagen zijn met geen woorden te beschrijven. Totaal vernielde dorpen, ingestorte scholen, mensen die kamperen op het puin, mensen die met 10 of meer onder een shelter hokken, er koken en plassen, mensen die nog steeds onder het puin liggen.
We hebben daar een 250 patiënten behandeld voor allerlei ziekten, wonden, en ook veel tandbehandelingen gedaan. Het was reeds 6 jaar geleden dat er daar een tandarts geweest was.
Op 17 mei zijn we dan terug afgedaald via Mandele, waar we terug een 50 tal patiënten behandeld hebben.
Na 3 weken zijn we teruggevlogen naar België. Onze voorzitter bleef nog een weekje om nog allerlei noodhulp te realiseren. Je kon zien dat zijn kennis van het Nepalees en de Nepalese gewoonten veel deuren opende.
De hitte, het werken in primitieve omstandigheden, de hulpeloze bevolking, het zicht op “ hoe gaat zich dat hier herstellen?, Wat als de monsoon komt ?” hebben aan deze trip een bijzonder cachet gegeven.
Het was inderdaad een broodnodige rimpel in een kolkende oceaan van bergen. Getekend en graag gedaan Dr. Jan Dryhoel
