En zo geschiedde. Laten we het overzicht 2012 hiermee maar beginnen: wij hebben de beste basisschool in een gebied zo groot als een Belgische provincie en daar zijn we niet weinig fier op. De school begint aan zijn 14de jaar en het gebouw ziet er nog even goed uit, maar vooral binnenin is er heel wat veranderd. Zoals de kwaliteit van het lesgeven. Want infrastructuur slorpt eenmalig heel wat geld en energie op maar wat het doel van dat gebouw is, daar is het om te doen. Hierbij moeten we ook de ngo HELP uit Groot-Brittannië danken die ons jaarlijks Engelse leraars sturen die onze lokale leraars educatieve technieken aanleren en ook het gebrekkige Engels wat proberen op te schonen. Want na de basisschool gaan onze kinderen naar de secundaire school in Sikha die we jaren geleden ook hielpen herbouwen en er een computerklas installeerden waar ze blijven uitblinken.
Maar er was helaas ook slecht nieuws met mijn zwaarste beslissing ooit. De scholen worden hervormd en eindelijk komen er ook wetten die de kwaliteit van het lesgeven moeten bevorderen. Drie van onze leraars hebben enkel een lager middelbaar diploma en totnogtoe volstond dat om in een basisschool les te geven. 13 jaar al probeerden we die mensen te stimuleren een hoger diploma te behalen met zelfs tijdskrediet op onze kosten om die te behalen. Tevergeefs. Volgend jaar ook worden heel wat scholen in de afgelegen bergdorpen gesloten wegens te weinig leerlingen. Om met alles in regel te zijn en gekoppeld aan onze beste school titel een sterk dossier te kunnen voorleggen dienden wij dus deze drie jammer genoeg na dertien jaar te ontslaan. Het was een heel pijnlijke bedoening die mij dagenlang kwelde maar er was geen ontkomen aan. Minstens 1 van de drie basisscholen (Ghorepani, Phalate en Chitre) wordt opgedoekt en konden we dus geen risico’s permitteren. Gelukkig kwam er een goed einde aan dit verhaal: in de plaats konden we 1 nieuwe kandidaat lerares aanwerven. Op een volle dag stappen stuurden we twee kandidaten van ons dorp naar Beni, de districtshoofdplaats voor een ingangsexamen Ze eindigden allebei als 1ste en 2de van hun streek met slechts een half punt verschil onderling. De voorzitter van het schoolcomité die hen vergezelde en wiens dochter tweede was kon gezien zijn positie voorgetrokken worden maar weigerde dit. Proficiat voor deze voorbeeldige daad in een land waar vriendjespolitiek en corruptie nog endemisch is. Maar geen nood, ook zij werd aangesteld op onze kosten, daar dienen de fondsen van onze vaste schoolkindsponsors tenslotte voor. Nu hebben we thans 4 volwaardige leraressen waarvan 1 hoofdlerares is en verdienen ze ook evenveel om geen onderlinge discriminatie meer te hebben. Naast de Engelse vrijwilligster die de klassen totaal omtoverde in van kale lokalen in westers aandoende versierde klassen vol educatieve bordjes.
Dit jaar kreeg de school ook bezoek van Eline, een Vlaamse tandarts die er de tandjes van de kinderen op nakeek. Dit bracht heel wat commotie mee op school waarbij ook onze Nepalese verpleegster even moest wegkijken van soms bijna hopeloze gevallen. Tja, nergens een tandarts in de buurt, wat wil je. Dus kregen een aantal kinderen een briefje mee voor de ouders om ze naar het tandartskabinet te laten komen. Dat systeem van individuele communicatie hadden ze daar blijkbaar ook nog nooit meegemaakt maar kreeg zeer positief gevolg. Haar eigen verslag vindt u even verderop na de rubriek over de medische post. Het is dus duidelijk van essentieel belang dat we deze tandkampen regelmatig organiseren. Ideaal iedere semester voor 1 à twee weken: voelt u zich geroepen, u kent iemand of u wil dit helpen mee financieren: u weet ons wonen!
Haar vriend Siemon (rechts op foto) intussen en ingenieur van beroep kreeg er ook een taak opgelegd. Zo is het kinderpark totaal versleten en willen we een weersbestendige bouwen met betonnen pilaren. Tot mijn eigen verbazing kwam de voorzitter van het schoolcomité met het lumineus maar ambitieus plan er een publiekstrekker van te maken. Zo wil hij dat de schommels, klimrek en glijbaan omkapseld wordt in de vorm van een helikopter. Nu, zo’n creatief heb ik eerlijk gezegd nog nooit gezien in de bergen en ik was meteen al even enthousiast. Nu denk je misschien: waarom in de vorm van een helikopter? Maar dat is eenvoudig te verklaren: dagelijks vliegen er vlak boven hun hoofd helikopters heen en weer met toeristen. Auto’s kennen ze daar nog niet, de weg is er nog maar net aangelegd zonder verharding en daar komt hoogstens wekelijks een tractor over of heel af en toe een aftandse jeep en dan nog enkel in het droge seizoen. Dus toch iets uit hun leefwereld en geef toe, zou het er niet fantastisch uit zien? Dus, de ingenieur aan het werk gezet en die heeft een realiseerbaar ontwerp gemaakt die doenbaar lijkt. Nu we dankzij een toelage van het Brugs Fonds voor ontwikkeling en samenwerking bezig zijn met computers te installeren, de elektriciteit is intussen al aangesloten zou dit de kers op de taart zijn voor onze beste school van de regio.
